22-23 / 44
‘Dit is een historische dag voor het Poolse handbal. De finale spelen was al historisch, maar de
Champions League winnen is gewoon amazing… Ik kan mijn spelers enkel bewonderen én fe-
liciteren met hun inzet. Zuiver op karakter een scheve situatie rechtzetten kan je enkel met de
juiste mentaliteit. En die heb ik bij iedereen ervaren…’, lachte Kielce-coach Talant Dujshebaev
na de ceremoniële uitsmijter. Met lachen is de Spanjaard nochtans eerder karig. Gewoonlijk is
hij boos. Zoals in de halve finale tegen PSG daags voordien, waarin hij voortdurend druk ges-
ticulerend langs de zijlijn liep. Waarom? Wel de Poolse T1 beklaagde zich constant over de
arbitrage en probeerde daarin zowat iedereen mee te trekken. Het publiek (dat hem stee-
vast op een fluitconcert trakteerde), de EHF
delegates
(die hem telkens terechtwezen), zijn
collega Serdarusic van PSG (die hem gewoon uitlachte) en de
legends
Iker Romero en
Stefan Lövgren (die vanop de VIP-seats de andere kant opkeken). ‘Talant is altijd boos,
op iederéén,’ aldus een Spaanse collega naast me.
Hard vs. onzacht
Nu ging het er in die eerste halve finale tussen Kielce en PSG ook spijkerhard aan
toe. Met in de slotfase een heuse primeur: de Duitse scheidsrechters deden een
beroep op de videobeelden om Igor Vori van PSG met een rode kaart te bestraf-
fen. ‘We hebben vandaag nooit handbal gespeeld, enkel een gevecht geleverd,’
jammerde de Parijse T1 Noka Serdarusic achteraf. ‘Daarin bleek Kielce beter.
Ik heb geen enkele fraaie combinatie gezien van ons. En op het eind maakten
we nog een resem technische fouten. We verdienden niet van te winnen.’
De tweede halve finale Kiel-Veszprém was boeiend en aangenaam.
De Hongaren hadden wel verlengingen nodig om de Duitse
Rekordmeister op de knieën te dwingen.
‘Ik wil mijn spelers gelukwensen voor de man-
ier waarop ze op moeilijke momen-
ten in zichzelf bleven ge-
loven en zich terug
in
de wed-
strijd knokten,’ gaf
Veszprém-coach Javier Sabate
nog mee. Zijn opponent Alfred Gis-
lason bleef ondanks de nederlaag
behoorlijk positief. ‘We speelden een
sterke wedstrijd, vooral tactisch zat het
goed. Helaas namen we in
money time
,
toen we twee doelpunten voorsprong had-
den, verkeerde beslissingen. We boden
Veszprém zo maar de extra time aan…’
“
Handball-Krimi: Kiel verpasst Finale
”, bloklet-
terde Bild am Sonntag. Voor handballminnend
Duitsland
was het inder-
daad even slikken. Titelambi-
ties moest THW al eerder laten varen,
de Pokal ging ook al aan hun neus voorbij
en anno 2016 evenmin een prijs in de EHF Champions
League. Zelfs geen troostprijs, want dankzij 10 doelpunten van
Mikkel Hansen en een glansprestatie van Titi Omeyer ging het brons naar
de Parijzenaars.
En dat was een bittere ontgoocheling voor Dominik Klein. De 32-jarige
linksbuiten verruilt na tien jaar successen met de zebra’s -8 keer
landskampioen, 6 keer bekerwinnaar en in 2007, 2010 en 2012
de EHF Champions League- THW Kiel voor HBC Nantes (F) en
wilde wat graag afscheid nemen met die supertrofee. Na de ned-
erlaag liet hij zijn tranen de vrije loop. ‘Ach, het is
überhaupt
al
een mirakel dat wij de Final 4 haalden,’ sprak Dominik Klein na
wat oplapwerk. ‘Met dertien zware blessures in tien maanden
was het een onwaarschijnlijk pechseizoen voor ons. Toch blijf
ik zwaar teleurgesteld. Ik heb in deze Lanxess Arena mijn
grootste triomfen gevierd, vandaag echter ook mijn grootste
ontgoocheling. Bij mij gaat het immers om emotie. Jammer
maar helaas, THW blijft met lege handen achter…’
Nieuwe CL-formule: succes
In de coulissen van de Lanxess Arena (19750 toe-
schouwers!) ontmoetten we een opgetogen Jean Bri-
hault. Het doet de EHF-voorzitter altijd plezier als je
hem in zijn moedertaal aanspreekt. En ook over de nieu-
we
format
van de EHF Champions League bleek hij tevre-
den. ‘Ik denk dat ik de tolk ben van iedereen, EHF
Board
, clubs, spelers én de vele fans, om te zeg-
gen dat deze formule een succes is. Vooral omdat de nieuwe format aanvankelijk nogal omstreden
was. Er zit geen symmetrische structuur in en dat maakt het moeilijk om meteen te aanvaarden.
Maar al vanaf de loting kwam er meer klaarheid, kreeg de formule gestalte. En in de groepsfase
groeide de belangstelling zienderogen. Het werd immers een onuitgegeven topcompetitie.
Dominik Klein: emotie
22
23