14-15 / 44
T
wee mensen zijn nog niet aan bod gekomen in ons overzicht van de natio-
nale ploeg en dat zijn Marc Dongleur en Jean-Christophe Hougardy. Marc
‘De Pivot’ Dongleur draait al sinds 2012 mee met de Red Wolves als team-
manager. Jean-Christophe Hougardy is de kine van de Red Wolves en is er
sinds 2007 bij.
RED WOLVES STAFF
VASTE WAARDEN LANGS DE ZIJLIJN
“14 jaar geleden ben ik op een blauwe maandag in het handbal terecht gekomen. Ik verving toen
regelmatig Guido Douven toenmalig teammanager. Sinds 2012 heeft hij de fakkel definitief doorge-
geven.” zegt Marc Dongleur. “Sindsdien heeft de sport mij nooit meer losgelaten. Als teammanager
ben ik eigenlijk het manusje van alles. Ik ben niet alleen de tussenpersoon tussen de technische
staf en de spelers maar eigenlijk ook een vertrouwenspersoon van de spelers. Als er
iemand iets kwijt wil, raad nodig heeft
of bijvoorbeeld een stuk fruit wil eten
dan weten ze mij te vinden en probeer
ik hen zo goed en snel als mogelijk te
helpen. Daarnaast neem ik ook het
administratieve werk rond de nationale
ploeg voor mijn rekening. Ik ga naar de
technische besprekingen, vul het scheidsrech-
terblad in, pas indien nodig vliegtuigtickets de
dag voor vertrek nog aan en doe de was van de
wedstrijdkleding. In het begin van mijn carrière
spraken we over de nationale ploeg. Sinds een
paar jaar over de Red Wolves. Dat vind ik veel
leuker omdat we nu ook echt een identiteit heb-
ben. In mijn carrière als teammanager hebben
we niet altijd een biljartvlak parcours afgelegd.
Vaak was het meer vallen dan opstaan. Sinds
de komst van bondscoach Yérime Sylla is alles
veranderd en hebben we enorm veel progres-
sie gemaakt. Mijn mooiste herinnering aan de
Red Wolves is onze zege begin 2014 tegen
Nederland. Wij waren amateurs en namen het
op tegen bijna allemaal profs. Niemand gaf ook
maar één rooie cent voor ons. En toch hebben
we die wedstrijd gewonnen. Dat was prachtig!
In november beginnen we aan een nieuwe
campagne. Het wordt een moeilijke groep maar
het belangrijkste is dat we als team progressie
blijven maken en de positieve sportieve lijn van
de laatste jaren blijven doortrekken.”
“Mijn taak bestaat erin om ervoor te zorgen dat
de spelers fysiek in orde zijn” zegt
Jean-Chris-
tophe Hougardy
. “Niet alleen tijdens de week
van de interland maar gedurende het volledige
seizoen. Ik ben ook dikwijls hun vertrouwens-
persoon. De bondscoach verwacht dat ik de
spelers constant opvolg. Als er een speler een
ernstige blessure heeft opgelopen neem ik dik-
wijls contact op met mijn confrater en bespreek
ik hoe wij die blessure kunnen aanpakken en/
of behandelen. Tijdens de interlandweek zorg
ik ervoor dat de spelers in de beste omstan-
digheden aan hun wedstrijd kunnen beginnen
zodat ze klaar zijn om op hoog niveau te pres-
teren. Yérime Sylla is meer dan alleen maar een
bondscoach. Ik herinner me nog een gesprek
van enkele jaren geleden toen er twijfel was
over het voortbestaan van de nationale ploeg.
Hij heeft toen mensen samengebracht die wél in
de Red Wolves geloofden. Het was een schar-
niermoment want had hij dat niet gedaan dan
stonden we niet waar we nu staan. Hij geeft zijn
staf veel vertrouwden. Michel Kranzen, Marc
Dongleur en ikzelf zijn zijn zintuigen terwijl hij
in Frankrijk werkt. Hij heeft een blind vertrou-
wen in ons en ik denk dat dit iedereen een
boost geeft. Hij weet dat ik een goede kennis
van het spelletje heb en geeft mij ook de toe-
lating om raad aan de spelers te geven. Deze
staf is echt een groep vrienden. Wij zijn nu goed
op elkaar afgestemd en ieder weet meestal pre-
cies van wat de anderen van hen verwacht, wat
hun noden zijn en hoe zij moeten reageren. Wij
weten exact wat we moeten doen. »
Een week samenleven als groep zorgt ook wel
af en toe voor hilarische en grappige momen-
ten. “Ik herinner me de wedstrijd van vorig jaar
in Griekenland nog” zegt
Marc Dongleur
.
“Toen we de bus opstapten vroeg ik of iedereen
zijn truitje had. Thomas Bolaers trok plotseling
bleek weg. Hij vond zijn truitje niet. Onze uitrust-
ing is gepersonaliseerd en alle informatie was
tijdens de technische meeting al doorgegeven.
Ik heb dan voor een oplossing gezorgd en
Thomas dankte met het beslissende doelpunt.
Drie dagen later kreeg ik een videobericht van
Thomas. Hij schaamde zich en toonde zijn wed-
strijdshirt dat al die tijd in zijn rugzak verstopt
zat.”
“Ik ga terug naar 2012 en onze interland in Let-
land” zegt
Jean-Christophe Hougardy
. “Het
was hartje winter en we logeerden in een hotel
dat eigenlijk alleen maar in de lente geopend
was omdat er geen verwarming was. “Buiten lag
er een sneeuwtapijt, binnen was alles bevroren.
Ik herinner mij het beeld van onze bondscoach
die getooid met muts, handschoenen, training,
dikke vest onder een
stapel dekens de slaap
probeerde te vatten.
Toen vonden we dat
niet leuk maar achteraf
hebben we er toch en-
kele keren hartelijk om
kunnen lachen.”
Eric Dupain
14
15