10-11 / 44
ET ’88 namen de spelers afscheid van bonds-
coach Jos Schouterden met een rouwband als
protest tegen de afschaffing van de commissie
‘Tophandbal’ onder druk van de LFH. In 1989
nam de VHV het beleid van de nationale ploeg
volledig in handen om het voortbestaan van de
nationale ploeg te verzekeren. In 1991 trad Alex
Jacobs aan als bondstrainer, zwanger van am-
bitie en energie, maar evenmin gespaard van
tegenslag en tegenwerking. De Hobokenaar
voerde meteen een verjongingsoperatie door
en wilde een nationale ploeg voor de toekomst
uitbouwen. Helaas werd ook hij geteisterd door
blessures, afzeggingen en gebrek aan mede-
werking vanwege het beleid. En na de eerder
beschamende nederlaag in de EK-kwalificatie
tegen Estland namAlex Jacobs na vier jaar ont-
goocheld ontslag. ‘Met de spelersgroep had ik
geen enkel probleem. Die jongens bleven zich
ondanks alle tegenwerking optimaal inzetten.
Maar bondsmensen die achter mijn rug kritiek
leveren, zonder daarover met mij in dialoog te
gaan, dat pik ik niet…’
Jaren ’90: succesrijk
In 1994 maakte Jos Schouterden zijn rentree.
Met ‘handbalmonument’ Nebo Popovic als
technisch directeur (TD). ‘Misschien wel de
mooiste periode van de nationale selectie,’ blikt
Jos Schouterden terug, ‘In de periode ’95-’97
verbaasden wij de internationale handbalwe-
reld met enkele opvallende uitslagen. We ver-
sloegen toplanden als Noorwegen, Wit-Rus-
land en wereldkampioen Frankrijk, en speelden
gelijk tegen Roemenië. Schitterende campag-
nes dankzij een zeer talentrijke spelersgroep.
Helaas moesten er ook keuzes worden ge-
maakt over de toekomst. En die vielen falie-
kant uit. Geen geld, geen blijvende structuren
en meteen overheersten de oude vormen en
gedachten. De spelersgroep viel ontgoocheld
uiteen, verjonging bracht geen oplossing en zo
hervielen we met de nationale
ploeg in gemakzucht…’ Op aandringen van TD
Nebo Popovic bleef Jos Schouterden nog aan
tot 2000. De Hasselaar was alweer 7 jaar
bondscoach geweest. Ook na de
eeuwwisseling bleven en-
kele bondstrainers trouw
aan de nationale ploeg. Predrag
Dosen stond 5 jaar op
de bres, en na
‘tussenpaus’
Zouaoui Mezi-
ane keerde Alex
Jacobs voor 5 jaar
terug. Zowel Peca
als Alex ontwikkel-
den een realistische
visie met oog voor
vooruitgang. Beiden
slaagden erin een symbiose te be-
reiken tussen ervaring en jong talent. Maar qua
topsportbeleid bleven de problemen zich op-
stapelen.
In 2006 besliste de LFH de nationale ploeg niet
meer (financieel) te steunen en nam de VHV
de volle verantwoordelijkheid op zich. Dus wél
Waalse spelers in de selec-
tie, maar met Vlaamse cen-
ten. Robert Nijdam (NL) en
Boro Golic (F) kwa-
men, Michel
Kranzen depan-
neerde nog een jaar,
en vanaf 2011 brak het
tijdperk Yérime Sylla aan.
Red Wolves
Het vervolg van het verhaal is gekend. Bonds-
coach Yérime Sylla professioneel trainer van
de Franse eersteklasser Cesson weet waar hij
naartoe wil met de Red Wolves. Samen met
TD Guy Petitgirard stippelde hij een am-
bitieus parcours uit. Daarin gesteund
door een al even
ambitieuze technische staf,
én het beleidsduo VHV-voorzitter Wim Vos,
KBHB-voorzitter Filip Soetaert. Ook Michel
Kranzen, assistent-bondscoach heeft een be-
langrijk aandeel in de evolutie van de Red
Wolves. ’De missie van de nationale ploeg?
Ons kwalificeren voor een groot tornooi,’ be-
antwoordt hij onze opener. ‘Maar die missie, of
beter gezegd die visie, werd acht jaar geleden
al ontwikkeld. Toen speelden wij met de -18 een
kwalificatietornooi in Kroatië en kreeg de huidi-
ge spelerskern van de nationale selectie gestal-
te. Een missie die werd gesteund
door het Bloso, met de Topsport-
school als exponent. En als je
me vraagt waar we momenteel
staan, zeg ik: we hebben een be-
langrijke stap voorwaarts gezet en
kunnen voor het eerst een groot tor-
nooi bereiken. Dus, waar
w i l -
len we met de Red Wolves
naartoe? Ons kwalificeren voor
een groot tornooi, tout court… En
uiteraard spelen ook de plannen mee die bin-
nen de EHF en de IHF de ronde doen als zou
een EK of WK in de toekomst met meer landen
worden gespeeld. En mogelijk zelfs in meerde-
re landen worden georganiseerd. Maar dat mag
ons er niet van weerhouden de ambitie die we
ons vandaag opleggen proberen te realiseren.’
Lat hoog leggen
‘Ik ben nu acht jaar nauw betrokken bij de na-
tionale ploeg en tot hiertoe hebben we altijd
prekwalificaties gespeeld,’ vervolgt de Bel-
gische T2. ‘We hebben dat glazen plafond nu
doorbroken en een kwalificatietornooi bereikt.
Het is nu kwestie van het verleden te vergeten
en ons enkel te focussen op die volgende, welis-
waar zware opdracht. Onze traditioneel Belgi-
sche underdogpositie helpt ons niks vooruit, we
moeten ambitieus durven zijn en voor resultaat
gaan. Elke wedstrijd moet gespeeld worden.
Ook tegen Noorwegen of Frankrijk. Als je daar-
in niet gelooft geloof je niet in topsport… Of dit
werkelijk een historisch hoogtepunt is? Als we
het voor deze generatie bekijken absoluut. He-
laas hoor je toch weer criticasters onze resul-
taten afzwakken met “vroeger hebben we toch
ook Frankrijk en Noorwegen verslagen” en meer
van dat. Maar dat is passé, het heeft geen zin
vergelijkingen te maken. Handbal vandaag is
nog nooit zo geprofessionaliseerd geweest. De
concurrentie is moordend. De evolutie van onze
sport gaat razendsnel vooruit. Dus deze gene-
ratie heeft
inderdaad een historische stap
g e z e t ,
maar enkel een tussenstap op
weg naar méér… De
verdienste van Yéri-
me Sylla ? Die is enorm,
maar je moet ze wel in verschillende
stadia zien. Primo, en dan refereer ik naar Alex
Jacobs. Die heeft ooit gezegd: de verdienste
van Yérime is dat hij naar België is gekomen,
geprobeerd heeft de Belgische mentaliteit te
begrijpen, en zich als professio-
10
11