30-31 / 44
ladies
corner
WELKOM IN EERSTE
NATIONAAL LADIES
DB GENT
kampioen
Eindelijk is er opnieuw
een promovendus naar
eerste natioaal dames. De
voorbije jaren wilde im-
mers geen enkele club
stijgen naar de hoogste
reeks. Dit jaar wél. De
meiden van DB Gent
domineerden de com-
petitie en pakten met
ruime voorsprong de
kampioenstitel. Maar…
was die titel wel de abso-
lute ambitie ?
‘Goeie vraag,’ begint DB-trai-
ner Jo Bytebier, ‘In afspraak
met het clubbestuur had ik
als nieuwe coach slechts één
doel vooropgesteld: beter
doen dan vorig jaar. En ver-
mits ze toen tweede waren
geëindigd denk je meteen aan
de titel. Maar in principe was
het vooral de bedoeling de
groep te doen groeien, sterker
te maken als ploeg. En dat is
ons gelukt…’
DB Gent kwam, zag en over-
won, zo bleek al gauw. Winst
werd haast vanzelfsprekend,
verlies de grote uitzondering.
De Gentse meisjes waren su-
perieur en al vrij snel werden
ze de enige echte titelfavoriet.
‘Dat klopt, maar toch heb-
ben we die titel niet zo maar
cadeau gekregen,’ weet Jo
Bytebier. ‘Er was natuurlijk
een hemelsbreed niveauver-
schil met de laatste twee. Maar
de overige ploegen waren fel
aan elkaar gewaagd, iede-
reen kon van iedereen winnen
of verliezen. Er waren soms
echt verrassende resultaten,
het was zeker geen zwakke
competitie. Gent was mis-
schien wel de enige con-
stante, wij speelden door-
lopend sterk, zonder dipje.
We hebben constant op hoog
niveau getraind en de inzet
van de meisjes was nave-
nant. In de eerste competitie-
helft hebben we onze sterke
punten nog sterker gemaakt.
Na de jaarwisseling hebben we aan de manke-
menten gewerkt. Onze fysieke paraatheid was
met stip onze grote sterkte. Maar ook onze bank
was doorslaggevend. Ik ben gestart met een
kern van achttien speelsters, allen kandidaat
eerste team. Die vele wisselmogelijkheden
hebben resultaat gehad. Er zit ook veel variatie
in dit spelerspotentieel. Behoorlijk wat schot-
kracht, maar ook technisch sterke speelsters.
Er werd altijd wel een oplossing gevonden voor
als het even minder goed draaide in de ploeg.
We hebben weliswaar een vijftal speelsters bij
de topschutters van onze reeks, maar we zijn
niet afhankelijk van één bepaalde speelster,
snap je ? En dat maakt het verschil…’
Groeimarge
‘
Onze speelsters zijn jong, hebben nog
een ruime groeimarge,’ vervolgt Jo
Bytebier, ‘Zij zijn de vruchten van een
geslaagd jeugdbeleid. En van een goed
gestructureerde technische cel, met wel
vier A-trainers. Mensen met veel ervaring
en met een juiste visie. Onze politiek is
van zoveel mogelijk eigen talent te laten
doorgroeien naar het eerste team. Enkel
op posities die we niet naar wens kunnen
invullen trekken we extern talent aan.’
DB Gent lijkt alvast een aanwinst voor
de hoogste damesreeks. Er heerst een
positief klimaat in de club, spelers, tech-
nische staf en bestuur tonen de juiste
mentaliteit.
‘We kijken uit naar onze entree,’ beves-
tigt Jo Bytebier, ‘iedereen is er klaar voor.
Het is een enorme uitdaging. We beseff-
en ook wel dat promoveren één is, maar
zich in eerste handhaven een ander paar
mouwen. Het is voor iedereen een droom
die uitkomt, maar ook een grote stap in
het onbekende. DB Gent is ooit begon-
nen als een vriendenploegje, werd aan-
gevuld met jong talent en is uiteindelijk
een ambitieus team geworden. Al enkele
jaren top drie gespeeld, de honger naar
meer was dus groot. Gent kon overigens
al eens eerder promoveren, maar heeft
toen geweigerd. Nu is het van: yes, we
can ! ‘
Jo Bytebier is vooral opgetogen dat het
leeuwendeel van deze talentrijke groep
bijeen blijft. Op uitzondering van een
speelster die stopt en een meisje dat
naar elders vertrekt waagt iedereen de
grote sprong.
‘Onze grote sterkte is dat er niet alleen
op het veld, maar ook ernaast een team
staat,’ besluit Jo Bytebier. ‘Als het nodig
is gaan ze voor mekaar door een vuur.
Ze maken graag plezier, maar kunnen
zich ook keihard inzetten op training of in
de wedstrijd. Na die twee verliesmatch-
en hingen de kopjes niet naar beneden,
maar werd de eerstvolgende training nog
harder gewerkt. Zo’n mentaliteit wekt ver-
trouwen. De hele technische staf weet
dat het goed zit. En voor het clubbestuur
is het een stimulans om ook een tandje
bij te steken qua beleid en uitstraling. Zo
wil men nu ook met de heren een stap
hogerop zetten. De meiden hebben een
positief signaal gegeven. En daar ben ik
als coach fier op…’
Cois Van Aelst
30
31