42 / 44
De familienaam Väth klinkt niet dadelijk
West-Vlaams…
Walter Väth: “Klopt. Die komt uit Duitsland. Ik
ben zelf eigenlijk nog steeds Duitser van na-
tionaliteit.”
Vandaar allicht een hoge belangstelling voor het
handbal. Ooit zelf gespeeld?
“In Duitsland is voetbal ook nog altijd sport num-
mer één, maar dan komt inderdaad handbal. Ik
heb alle jeugdreeksen doorlopen bij een lan-
delijke club uit de buurt van Frankfurt. De lief-
de bracht me echter naar West-Vlaanderen en
daar heb ik een tijdje gespeeld. Eerst als spe-
ler bij Meulebeke, nadien als speler-trainer bij
dezelfde club, waarna Izegem me kwam halen
als speler. Ik heb van mijn 22ste tot mijn 30ste
in België gespeeld, maar dan kreeg de familie
voorrang. Eigenlijk ben ik sindsdien amper nog
naar het handbal gaan kijken. Misschien een
beetje eigenaardig. Tja, in West-Vlaanderen
heb je niet elke week een topmatch.”
Hoe ben je dan terug bij het handbal ger-
aakt?
“Ik ben familie van Filip Soetaert en het kwam
zo twee jaar geleden ter sprake dat er eigenlijk
te weinig clubs waren in onze provincie. Op de
handballandkaart is West-Vlaanderen een beet-
je een zwarte vlek. Buiten Izegem en Kortrijk,
heb je nog een drietal clubs op lager niveau en
dat is het. En dus besloot ik er me achter te zet-
ten om in Tielt een club uit de grond te stampen.
Ik had echter geen ervaring met het leiden van
een jeugdploeg en dus ben ik de initiatorcursus
gaan volgen. Ik was de oudste man die ooit zu-
lke cursus gevolgd had. Mocht ik daar twintig
jaar eerder mee begonnen zijn, dan ging ik ook
nog wel voor het diploma als B-trainer, maar ik
denk dat ik daarvoor nu toch een beetje te oud
ben (lacht).”
HC Tielt is een satellietclub. Wordt er met
andere clubs samengewerkt?
“Ze noemen ons satellietclub, maar eigenlijk
werken we volkomen zelfstandig. We hebben
ook maar één ploegje tot dusverre: de J12-
ploeg, waarmee we in ons tweede jaar toch
kampioen van West-Vlaanderen werden, wat
het ook mag voorstellen. Want het wordt beslist
andere koek in de nacompetitie tegen de ploe-
gen uit Oost-Vlaanderen.”
Zie je de club nog verder groeien?
“Door initiatielessen en bezoeken aan scholen
trachten we volgend seizoen aan toernooien
te kunnen deelnemen met een groepje J10.
We hebben al een viertal spelertjes van die
leeftijdscategorie, maar het is niet gemakkelijk
om nieuwkomers bij te krijgen. Er zijn immers
zo veel mogelijkheden voor de jongeren: muz-
iekschool, voetbal, jeugdbeweging… Maar we
moeten geleidelijk aan groeien. Dat is ook zo
met het bestuur. Een secretaris hebben we al
gevonden, mijn vrouw is penningmeester en
ikzelf ben dus voorzitter-trainer. Er komen ech-
ter stilaan ook ouders, die al eens een hand-
je willen helpen. We vormen immers een toffe
groep van dertien spelende leden bij de J12. Al
een redelijke luxe als je ook al over ‘invallers’
kan beschikken.”
Hoe moet het verder met dat ploegje?
“Het is onze eerste bedoeling om volgend jaar
mee te doen met de J14, om dan in het volgen-
de jaar behoorlijk mee te draaien. De uitslagen
op zich zijn niet zo belangrijk, maar wij willen er
steeds betere handballers van maken. Je hebt
natuurlijk ook niet op commando een supertal-
ent, maar ik denk toch dat we behoorlijk wat tal-
entjes in onze groep tellen. Het ultieme doel is
natuurlijk een ploeg te hebben bij de seniores.”
HC TIELT
,
nieuwkomer aan het
West-Vlaamse handbalfirmament
Walter Väth (61): “Ik was de oudste op de initiatorcursus”
Met terechte trots wordt in het Vlaamse handbal gekeken naar traditieclubs als
Initia Hasselt, Tongeren, Sasja, Bocholt, Neerpelt, maar misschien verdient een
behoorlijk nieuw clubje als HC Tielt in West-Vlaanderen wel minstens even veel
respect. Begin er maar aan. Pas twee jaar geleden opgestart, bezit dit ploegje
achttien aangesloten leden, maar het speelde in de West-Vlaamse reeks bij J12
toch al kampioen. En de ambities liggen uiteraard hoger op nog langere termijn
en dat alles dankzij het werk van één man: Walter Väth, een fenomeen als trainer
en clubman.
42