31 / 44
‘Dat klopt, maar Hasselt was toch veel beter dan in
die Final 4,’ vindt de Bocholtse T1. ‘Het was een erg
lastige wedstrijd, bijwijlen
erg nerveus omwille van enkele dubieuze sc-
heidsrechterlijke beslissingen, en uiteindelijk
toch weer beslist na verlengingen. Die arbitrage
heeft mijns inziens op cruciale momenten het
verschil gemaakt. Wij laten de eindzege al in de
reguliere speeltijd liggen uitgerekend door de
scheids die zeker niet hun beste dag hadden.
In money time wordt ons een strafworp ontzegd,
vergeten we het af te maken en missen we ook
nog eens een penalty waardoor Hasselt nog kan
scoren en verlengingen afdwingt. Het zijn die
details die in een topwedstrijd over winst en ver-
lies beslissen. We hebben zeker niet ons beste
niveau gehaald, maar gelukkig wel in de laatste
seconden het laken naar ons toegetrokken.’
Dat de BENE-Leaguekampioenen zwanger
zijn van ambitie is nogal vanzelfsprekend. Een
tweede hoofdprijs lonkt, en die kans willen de
Noord-Limburgers niet laten ontglippen.
‘Absoluut. We zijn heel hongerig. Dat was na de
Final 4 al zo. We moeten er op Paasmaandag
opnieuw staan, met minder zijn we niet tevre-
den. Iedereen in de club is enorm ambitieus om
prijzen te winnen en het is nu aan de spelers
om die hoge ambities waar te maken. Inder-
daad, we zijn favoriet, we willen die rol zeker
aanvaarden. Maar we moeten toch respect to-
nen voor Sasja, dat ons eerder dit seizoen al
versloeg. Geen overschatting dus, eerder ned-
erig en met respect voor de tegenstander die
finale aanpakken. Of we ook verder denken aan
de triple? Ongetwijfeld, daar willen we naartoe
werken. Het zal niet makkelijk zijn om elke week
opnieuw 100% gemotiveerd te zijn. Want nu
volgen nog enkele topwedstrijden,’ besluit Bart
Lenders.
SASJA: STUNT?
In Kortrijk speelde de thuisploeg aanvankelijk
goed mee tegen Sasja. Apolloon was de week
voordien kampioen in Liga 1 geworden en die
trofee gaf de Kortrijkzanen een stevige boost.
Na de rust maakte Sasja echter het verschil
door al gauw 8 doelpunten uit te lopen. Beter
dan de 20-30 eindscore kon een erg verdien-
stelijk Kortrijk de schade niet beperken.
‘We hadden dit Kortrijk verwacht,’ aldus Alex
Jacobs achteraf. ‘Mentaal sterk door de kam-
pioenstitel, een thuiswedstrijd voor 1200 toe-
schouwers, dus gingen die jongens vrank en vrij
hun kans. Sommige Sasjaspelers waren behoo-
rlijk onder de indruk, gestresseerd zelfs. En dat
heeft de wedstrijd in ruime mate beïnvloed. Veel
balverlies, veel gemiste kansen, en pas na de
rust hebben wij dankzij een betere fysieke con-
ditie een kloof kunnen slaan. Van toen af was
het makkelijker spelen voor ons.’
Sasja bereikte weliswaar de bekerfinale, maar
het mistasten van de play-offs weegt nog zwaar
op de innerlijke rust van de Hobokense T1.
‘Uiteraard drukt dat mentaal zwaar,’ geeft Alex
Jacobs toe. ‘We hebben een schitterende eerste
ronde gespeeld tot halfweg december. Het laat-
ste weekend was echter fataal. Toen hadden we
alvast Visé moeten kloppen, dan waren we vier
punten weggelopen. Nu kwamen we gelijk. En
Visé heeft een meer mature ploeg dan wij. Na
de winterstop presteerden wij erg onregelmatig
en finaal stranden we op een puntje. Jammer
maar helaas, zo zit sport in elkaar…’
Toch kan die bekerfinale Sasja een onverhoopt
toetje bezorgen. Maar dan moeten de Hoboke-
naars bij wie al zes bekers in de trofeeënkast
blinken wel een begenadigde dag hebben. Want
Sasja vertrekt sowieso als outsider…
‘Op papier zéker, omdat we geen play-offs spe-
len,’ geeft Alex Jacobs toe. ‘Maar het is en bli-
jft een bekerfinale hé, altijd een wat atypische
topper. We hebben Bocholt al geklopt dit seizo-
en, dat is psychologisch niet onbelangrijk. We
moeten dus ongedwongen onze kans gaan, in
één wedstrijd kan het onwaarschijnlijk spoken.
Bocholt heeft bovendien een zwaar parcours,
die jongens zijn geen Supermannen hé. Die
underdogpositie kan uitgerekend onze kracht
zijn… Luister, die finale is van onschatbare
waarde. Een bekerfinale heeft uitstraling, die zet
een ploeg in de etalage. Misschien zelfs meer
dan de titelstrijd, omdat het op één dag gebeurt.
Dus er voor gaan, dat is de boodschap, zonder
complexen…’
Cois Van Aelst
31