21 / 44
picture’ komt. Wij kunnen beschikken over
een kinesist, een masseuse, een osteopaat,
een diëtiste, mensen die voor iedere speel-
ster een individueel programma opstellen,
zelfs voor in de vakantiemaanden. Nooit gezien
bij een vrouwenploeg en volgend seizoen hoop
ik er nog een psycholoog bij te krijgen (Nathan
Kahan, die ook bij Sasja al die functie uitoe-
fende). Er spelen ook veel meer meisjes dan
vroeger bij de club. We hebben geen enkele
profspeelster, ook onze Roemeense doelvrouw
niet, die uit de tweede Franse Liga komt en die
hier een job heeft naast het handbal en die haar
appartement zelf moet betalen. Romain Mar-
tens blijft de ervaren voorzitter en we hebben
ook een marketingcel uit de grond gestampt.
Het is inderdaad de eerste maal in mijn car-
rière dat ik een vrouwenploeg train. Neen, mijn
dochter van 17 heeft daar niets mee te maken,
zij zorgt overal waar ze komt voor animatie. Ik
denk dat ze iets van mij heeft (lacht), in tegen-
stelling tot een ernstige zoon die geneeskunde
studeert. Het was niet gemakkelijk om van een
typische familieploeg zoals Sint-Truiden, een
ploeg te maken die meer professioneel werkt.
Wij willen vooruit en trainen drie tot vier keer per
week. En dan is één van de weinige frustraties
dat we soms scheidsrechters krijgen die pas
beginnen en de zaken niet altijd onder controle
kunnen houden.
Bij een vrouwenploeg trainen is ook iets com-
pleet anders dan bij een mannenploeg. Je bent
er meer psycholoog dan trainer. Je moet zor-
gen dat je de kerk in het midden houdt, dat er
geen kliekjes ontstaan binnen de groep. Ik ben
vrij hard op training, ik heb een sterk karakter
en bij de jeugd is het soms wel eens slikken
als ik eens brul, maar ze begrijpen stilaan wat
ik wil zeggen en ze beginnen mee te denken.
Een goede sfeer kortom. We hebben ook een
seizoenplan en iedereen weet waarover het
gaat. Wie niet sterk genoeg is, valt af. Dat zijn er
weinigen. We speelden al vier keer voor een vol
huis – abnormaal in het vrouwenhandbal – en
we maakten een hele grote poster met mezelf
als ‘krijger’ en enkele speelsters rond mij. Een
prachtfoto van 10 x 8. Nooit gebeurd bij vrou-
wenploegen. En lol dat we hadden.”
NAARHET EKMANNEN
Maar Jo Delpire gaat ook nog regelmatig kij-
ken naar topwedstrijden in het mannenhand-
bal. “Ik ben op het EK in Frankrijk gaan kijken.
Op het voetbalterrein van Rijsel hadden ze de
grasmat weg gedaan en er een handbalveld
over gelegd. Een stadion met 28.000 toeschou-
wers. Ongelooflijk en wat een sfeer. Ik zag er
Frankrijk – IJsland en Frankrijk – Zweden. De
Fransen speelden daar wel met alle topspelers,
terwijl er tegen de Belgen wel enkelen ontbrak-
en. Wat niet belet dat we daar als Red Wolves
een schitterende partij tegen gespeeld hebben.
Daar komt wellicht bij dat ze ons onderschat
hebben en dat wij met een schitterend tactisch
plan uitpakten. Vergeet het maar dat ons dat
nog eens zal lukken in de terugmatch. Of tegen
Noorwegen. De onderschatting zal intussen
wel weggeëbd zijn en ik zou het al een hele
prestatie vinden, mochten ze twee keer van Li-
touwen winnen.”
NATIONALE PLOEGVROEGER
Net als Diethard is Jo Delpire wel fier over en-
kele stunts die ze met de nationale ploeg van
zijn generatie uithaalden. We wonnen tegen
Wit-Rusland, we gingen in Noorwegen winnen
met vier doelpunten verschil, waardoor de Nor-
en het WK-kwalificatietoernooi misten. Ik speel-
de daar een uitstekende match en ze dachten
dat ik van Joegoslavische afkomst was (lacht).
Wij wonnen van Frankrijk, maar ik heb nooit in
mijn handbalcarrière meer slagen moeten in-
casseren dan in de terugmatch. Na de match
gingen de twee ploegen kijken naar de voet-
balmatch Nantes – Montpellier, waarna we met
z’n allen een feestje bouwden. De sterkte van
de ploeg uit mijn generatie was, dat we mekaar
goed kenden, dat we automatisch en haast blin-
delings een goede pass konden geven, dat we
over handbalintelligentie beschikten.
Zelfs voor ons was het een unieke ervaring
om tegen een wereldploeg als Joegoslavië te
spelen. We speelden in Belgrado voor 9000
toeschouwers, we kwamen via een tunnel op
het terrein en het onthaal dat we daar kregen,
deed iedereen kippenvel krijgen. In die periode
speelden we met Initia Hasselt ook Champions
League in zalen met 10.000 toeschouwers en
we klopten PSG met vier doelpunten verschil.
Haast onmogelijk nu.”
NATIONALE PLOEGNU
Samen met zijn broer en met enkele Truiense
speelsters gaat Jo ook nu nog wel eens kijken
naar de thuismatchen van PSG in Parijs. “Ik