23 / 40
T MAAR TERECHT
ANDBAL
“Het is inder-
daad
hard
werken
en
we
worden
ingezet voor radio,
televisie als voor onze on-
line kanalen” zegt Dirk Gerlo.
“Maar het is ongelofelijk mooi
en je zit overal op de eerste rij.
Mijn po dium van de voorbije
Spelen is de finale van Pieter
Timmers, het hockey en uit-
eraard het handbal.”
“De finale van Pieter Timmers
zet ik op één. Ik heb die fina-
le zelf mogen becommentar-
iëren. Die laatste 50 meter was
waanzinnig! Pieter schoof op
van de zesde naar de tweede
plaats. Er was ongeloof. Bij
fans en journalisten maar niet
in het minst ook bij Timmers
zelf. Tweede op de Spelen!
Zilver winnen. Niemand die
dat ooit had durven denken.
En dan die tijd. 47”80. Dat
was fantastisch.”
“Ik heb
ook het hockey gevolgd.
Die mannen hebben een
knap parcours afgelegd
maar ze grepen net naast
de hoofdprijs. Een hele
natie stond plots achter de ploeg. Er werd ge-
hoopt op goud maar het werd zilver. Op dat
moment was dat een ontgoocheling voor ieder-
een maar als je terugblikt op hun parcours dan
was Rio op sportief vlak een absoluut succes
voor de hockeyers. Wat mij nog het meeste is
bijgebleven is het menselijk aspect. Je hoort
wel eens dat hockey een elitaire sport is, ge-
speeld door ‘fils à papa’. Laat ons dat cliché
doorprikken. Die jongens kwamen zelf vrien-
delijk goedendag zeggen. Ze waren altijd be-
reid om hun verhaal te vertellen. Die toegan-
kelijkheid, zelfs na de grootste ontgoocheling
in hun carrière was pakkend. Met tranen in de
ogen en de ontgoocheling verbijtend stonden
ze mij en mijn collega’s te woord. Het was aan-
doenlijk maar tegelijk ook mooi. Die toeganke-
lijkheid zorgt ervoor dat ze gewone jongens
blijven en die houding komt de sport in zijn
geheel ten goede.”
“En dan is er uiteraard het handbal. Ik heb een
heel goede finale becommentarieerd. Van alle
zaalsporten was het handbal de meest spec-
taculaire. In het basketbal wist je op voorhand
wie ging winnen en in het volleybal vielen de
supporters mij erg tegen. Het handbal was
mooi. Bikkelhard en fair tegelijk. De accommo-
datie was prachtig. Het was een hoogstaand
tornooi.”
“Ik heb toch wel een aantal goede wed-
strijden gezien. De ontgoocheling van het
tornooi vond ik Zweden. Verliezend finalist in
Londen en nu in de poules roemloos onderuit.
In de kwartfinales schakelde Duitsland Qa-
tar uit. De Qatarezen met zo’n budget en met
zoveel buitenlanders in de ploeg konden het
niet waarmaken. Straf, maar helemaal niet erg.
De halve finales en de finale waren wedstrijden
om vingers en duimen van af te likken. Polen -
Denemarken was een thriller waarin de Polen
nipt het onderspit moesten delven en verloren
met één puntje verschil. Het was spannend
tot in de allerlaatste seconde. Hetzelfde wed-
strijdbeeld en resultaat in die andere halve fi-
nale waar het ook 29 – 28 werd. Frankrijk kon
maar net de Duitsers af-
houden.”
“En dan moest de finale
nog komen. Het was
de wedstrijd van Mikkel
Hansen. De ex wereld-
handbalspeler van het jaar (2011) was zo domi-
nant en maakte het zijn ploegmaats van PSG zo
moeilijk. Het PSG van de broers Karabatic en
met een budget van 16 miljoen euro. Het was
mooi om zien hoe geen enkele Fransman vat
had op Hansen. In de eerste helft maakte hij in
zijn eentje het verschil. Naar het einde toe zag
je dat de Fransen de kloof niet meer zouden
dichten en begonnen ze erg individualistisch te
spelen. En dan is er nog het mentale aspect.
De Denen staken op dat vlak torenhoog boven
de Fransen uit. Iedereen ging op voorhand
ervan uit dat de Fransen hun derde Olympis-
che titel op rij zouden winnen. Als je ziet wie er
ook allemaal in die ploeg staat ga er dan maar
eens aanstaan. De wereldkampioen van Qatar
kon evenwel de verwachtingen niet inlossen.
Denemarken, derde in hun poule, stond er va-
naf de kwartfinales, speelde een
Straf, maar niet erg, dat Qatar met zo’n budget het niet kon waarmaken
Handbal
was de meest spectaculaire
zaalsport in
Rio
23