300 / 376
(IZ12/7)
I
24
VRIJDAG 12 MEI 2017
IZEGEM
REPORTAGE
Vermoedelijk een van de oudste ploegfoto's van HBCI (1978-1979) met o.a. Jan Vermeersch, Eddy Gerne,
Charline Vanhaverbeke, Lucien Werbrouck, Ronny Deschamps, Deschamps, Geert Coolen, Ronny Dewaele,
Peter Rosseel, Dirk Vanhauwere, Aurel Vanhaverbeke, Geert Denijs, Filip Motte, Filip Bourgois, Ivan Van-
dommele, Marnix Vandommele, Carlos Vermeersch, Kris Vandommele, Filip Vereecke, Patrick Vanderhee-
ren, Georges Vermeersch en Jozef Vermeersch. (GF)
DOOR IVAN BALLIU
“Ik werd lid van Handbalclub Ize-
gem toen ik 16 jaar was, zo’n 34
jaar geleden”, zegt Hans Beheydt
(50) uit de Abelestraat. “Ik stu-
deerde voor drukker aan Don Bos-
co in Gent waar ik over de middag
schoolhandbal speelde. Op mijn
vijftiende wilde ik al aansluiten bij
Handbalclub Izegem, maar dat
kon niet omdat je minstens 16
jaar moest zijn om te mogen spe-
len. Het was dus een jaartje wach-
ten.”
“Men had toen ook nog maar twee
teams: een eerste ploeg en een
reserveteam. Ik heb in afwachting
een jaar gevoetbald bij SV Ize-
gem. Van zodra ik 16 was speelde
ik ieder weekend met de tweede
ploeg en zat dan nog op de bank
bij het eerste team. Ik speelde
vaak twee wedstrijden in één
weekend. Op mijn achttiende
werd ik op vraag van het bestuur
trainer van de enige jeugdploeg,
waarmee Anita Melsens in 1986
gestart was.”
TWAALF JEUGDTEAMS
In een periode van ongeveer een
10-tal jaar bouwde Hans met nog
enkele personen de jeugdwerking
van de club uit. “Op een bepaald
moment hadden we zelfs twaalf
jeugdteams. Wijlen Dirk Denys
stond 100 procent achter die uit-
bouw van de jeugd. En er was ook
een grote instroom van jonge gas-
ten die handbal wilden spelen.
We werkten samen met scholen,
met de sportdienst… en zorgden
voor een goede entourage van on-
ze jeugd. Als bezieler van dit pro-
ject had ik de gave om mensen
aan te spreken en te motiveren
om mee te doen met ons project.
We hadden immers veel mensen
nodig: een jeugdbestuur, trainers,
mensen die instaan voor de prak-
tische zaken als vervoer van de
spelers naar verre verplaatsingen,
voor het wassen van de truitjes….
Ik heb het dus verre van alleen
gedaan. De club werkt nu nog al-
tijd op die manier onder mijn op-
volger jeugdcoördinator Tom Del-
becque.”
“Onze grote sterkte als minder
populaire sport ? Er werd niet al-
leen belang gehecht aan het spor-
tieve, maar evengoed aan het in
groep samenwerken, samen le-
ven… In de voetbal zijn er minder
verre verplaatsingen en voert iede-
re ouder zijn of haar kind naar de
wedstrijd. Wij ondernemen verre
verplaatsingen (bijvoorbeeld Has-
selt) en doen dat met ons eigen
busje. Spelers zijn soms vier uur
onderweg, maar leren elkaar zo
ook beter kennen. Er ontstaan
vriendschappen die voor veel oud-
leden nog altijd hun belangrijkste
vriendschappen zijn. Die band
kan je in een club als de onze
creëren omdat er weinig centen
mee gemoeid zijn. De vriend-
schap primeert en dat is de sterkte
van alle ploegen binnen de club.”
HOGE AMBITIES
Handbalclub Izegem koesterde
hoge ambities. “We speelden met
Polen, met Fransen… De Polen
vielen niet honderd procent mee
omdat ze vooral naar hier kwa-
men om centen te verdienen. De
Franse spelers, die in Rijsel stu-
deerden, vormden wel een serieu-
ze meerwaarde voor het team. Ze
komen trouwens naar de viering
van het veertigjarig bestaan. Toch
werd er na die ervaring met bui-
tenlanders ervoor gekozen om
eigen jeugdspelers klaar te sto-
men voor de eerste ploeg. Mo-
menteel zijn het trouwens alle-
maal spelers van eigen kweek.”
Hans nam vier jaar geleden af-
scheid van Handbal Izegem. “Op
mijn 46ste verjaardag nodigde ik
iedereen met wie ik samenwerkte
uit, om in schoonheid met een
etentje en een drankje afscheid te
nemen van de club. Ik was toen
net dertig jaar actief in de club. Ik
was een beetje op. Het was al die
jaren ook een zware belasting
voor mijn gezin. Ik blijf ervan
overtuigd dat, als je iets wil berei-
ken, je dat ook prioritair moet
stellen. En voor mij was dat zo
met de handbal. Ik was ook nog
actief in de West-Vlaamse en
Vlaamse federatie.”
MOOIE EN MINDER
MOOIE MOMENTEN
Mijn mooiste momenten ? “Als
jonge speler doorstoten naar de
eerste ploeg. Titels springen er
voor mij minder uit. En de
allermooiste momenten
voor mij waren deze
wanneer jonge spelers
me zeiden: je bent
een vent die we graag
zien!”
Minder aangename
momenten?
“De
mensen die ons ont-
vallen zijn. De veel
te vroege overlij-
dens van Ines Mu-
lier, Dirk Denys en
voorzitter Filip Motte. Fi-
lip en ik konden altijd
uitstekend samenwer-
ken. Hij was een bijzon-
der verstandig man die
geen documenten nodig
had om te weten wat er
reilde en zeilde in de
club.”
“Ondertussen maakte een
deel van de oudere gene-
ratie plaats voor een jonge
enthousiaste bende. Ik
vind het positief dat de
club verder groeit en
bloeit zonder mij. Er val-
len mensen weg en ze
worden goed vervangen.
Daar ben ik trots op. We
legden de fundamenten
waarop verder kan ge-
werkt worden. Volgend
weekend speken de U14
en de U19 de Vlaamse
finales en het is voor de
eerste keer dat de
U18 grote kans maakt
om die finale ook te win-
nen.”
Handbalclub
Izegem
viert haar 40-jarig be-
staan op zaterdag 13 mei
met in sporthal De Kre-
kel een tornooi voor
jong en oud, een re-
ceptie, een feestdi-
ner in ‘t Bierkasteel
en achteraf een fuif.
“De vriendschap
primeert echt”
OUD-COÖRDINATORHANS BEHEYDT OVER
VEERTIG JAARHANDBALCLUB IZEGEM
IZEGEM
Hans Beheydt was dertig jaar lang actief bij
de Handbalclub Izegem, vooral als coördinator van de
jeugd. “Dat is meer dan de helft van mijn leven”,
zegt Hans. “Maar ik ben blij en trots op wat ik deed
voor de club, ook al was dat jarenlang een zware
belasting voor mijn gezin.”
“Niet de kampioen-
stitels maar samen
werken en leven
waren belangrijk”
Hans Beheydt hand-
bal Izegem (tekst
Ivan)
Hans Beheydt met ook Bernd Krohn en Filip Kerckhof na de eerste
promotie naar Eredivisie in het seizoen 1998-1999. (GF)