Table of Contents Table of Contents
Previous Page  304 / 312 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 304 / 312 Next Page
Page Background

(SJ03/2)

SPORT WEST

G

VRIJDAG 23 DECEMBER 2016

I

15

I

VARIA

DOOR GILLES HONORÉ

Veertig jaar geleden besloten drie

vrienden in het Leuvense Café

Apolloon een handbalploegje op

te richten. “Het is allemaal begon-

nen met een uitdaging van onze

professor Jan Pauwels”, mijmert

Geert Bossuyt. “Het was mei

1976. Jean-Paul

(Verschelde red.)

,

wijlen Georges De Beck en ikzelf

waren 'sportkotters'

(studenten li-

chamelijke opvoeding aan de KU

Leuven, red.).

Onze handbalprof

merkte op dat wij in West-Vlaan-

deren nog geen handbalploeg

hadden. We hadden in die tijd een

grote vriendengroep met voorna-

melijk KSA-leden met wie we ge-

regeld in ons stamcafé Apolloon

bijeenkwamen. Het was aan die

toog dat Apolloon Kortrijk werd

geboren. Uiteindelijk ontstond

er in die periode ook wat wre-

vel met het KSA-bestuur om-

dat zij bijna hun volledige lei-

dersgroep aan de handbal-

club verloren.”

“Het grote probleem was dat

we de enige ploeg in West-

Vlaanderen waren”, gaat Jean-

Paul Verschelde verder. “We

moesten dus inspringen in de

Oost-Vlaamse competitie. Maar

daar hebben we enorm veel uit

geleerd. Dankzij Geerts contacten

kwamen er echter ook snel een

tiental ploegen in West-Vlaande-

ren tot stand.”

WEST-VLAAMSE

COMPETITIE

“Wingene, De Panne, Oostende,

Meulebeke, Tielt, Wevelgem...”,

somt Geert op. “We hadden snel

genoeg teams voor een volwaardi-

ge West-Vlaamse competitie. We

organiseerden dan een tornooi in

Roeselare dat niet door ons, maar

wel door Wevelgem werd gewon-

nen. Een godsgeschenk, want

daardoor geloofden al die andere

ploegen dat wij te kloppen waren.

Een jaar later was die

competitie effec-

tief een feit en

Apolloon

speelde met-

een kampi-

oen.”

“Tussen

1976 en 1979

moesten we

diverse keren

van zaal wis-

selen”, herin-

nert Jean-Paul zich nog levendig.

“Oorspronkelijk trainden we op

de speelplaats van het Sint-

Amandscollege.”

“Maar buiten handballen was een

ramp. Je moet maar eens een val-

worp proberen te doen op een

speelplaats. Dat was gewoon le-

vensgevaarlijk”, pikt Geert in.

“Gelukkig konden we al snel ver-

huizen naar Wembley en later

trainden we nog eens drie jaar in

Heule”, zegt Jean-Paul. “Vanaf

1981 werd de Mimosa-sporthal

onze thuisbasis. Het jaar erop is

de Poolse topspeler Adam Adamc-

zyk van Sasja naar ons gekomen.

Met Adam draaiden we in derde

nationale goed mee. We kegelden

dat jaar ook een topteam als Sasja

uit de beker. We werden kampi-

oen in derde nationale en het sei-

zoen erop schoten we ook in twee-

de de hoofdvogel af. We werden

door veel teams onderschat. Het

Apolloon van de West-Vlaamse

boerkes

werd als een caféploeg be-

schouwd. Maar net dan waren wij

op ons sterkst.”

Vanaf 1986 ging het plots bergaf-

waarts met Apolloon Kortrijk.

“We speelden in eerste nationale

en hadden een aantal Franse

topspelers aangetrokken”, zegt

Geert Bossuyt. “Op een bepaald

moment liepen hier te veel goede

buitenlanders rond waardoor on-

ze eigen jeugd geen kans meer

kreeg. Bovendien hadden die ve-

detten geen voeling met de ploeg.

Apolloon was Apolloon niet meer.

Het moment dat die toppers bij

een andere club betere voorwaar-

den kregen, vertrokken ze. En in-

middels was ook ons eigen talent

weg. Maar gelukkig was er toen

Karl Laverge

(de huidige voorzitter,

red.)

, die halfweg de jaren 1990

predikte dat de jeugd opnieuw

een kans moest krijgen.”

MOEILIJKE BESLISSING

“Wij organiseerden tal van activi-

teiten zoals een mossel- en bief-

stukfestijn, maar het knaagde dat

wij dat allemaal organiseerden

om enkele buitenlandse handbal-

lers te kunnen betalen”, pikt Karl

Laverge in. “Toen ik de stap zette

van jeugdvoorzitter naar het alge-

meen voorzitterschap besloten we

om, ten koste van onze dure top-

pers, alleen met onze eigen talen-

ten voort te doen.

Het was

een moeilij-

ke

beslissing, maar iedereen binnen

de club stond daar meteen achter.

Ik ben dan ook trots dat wij op 11

maart volgend jaar de halve finale

van de Belgische beker spelen en

dat met een team dat uit eigen

jongeren bestaat.”

“Het is natuurlijk niet enkel dank-

zij de jeugd dat je je kunt positio-

neren tegenover andere ploegen”,

vindt Jean-Paul Verschelde. “Er is

een bepaalde structuur gekomen

in de werking van Apolloon en

ook dat is Karls verdienste. Tus-

sen 1985 en 1990 was de club op

sportief vlak zodanig gegroeid dat

men op bestuurlijk vlak niet kon

volgen. Toen was de vraag bij pro-

motie: een verplaatsing naar Lim-

burg, wie gaat dat betalen? En wie

gaat er rijden?”

(hilariteit)

“We hebben altijd alles gratis ge-

daan”, zegt Geert. “We organi-

seerden een papierslag om onze

truitjes te betalen. We deden een

oproep in alle deelgemeenten om

het oud papier buiten te zetten en

wij ging rond met de

remorque

.”

“De opbrengst van één volle con-

tainer bedroeg, als je geluk had,

15.000 Belgische frank”, weet

Jean-Paul nog. “En wij hadden de

luxe dat het voor ons pure winst

was, want wij moesten niemand

betalen.”

“Ik ben heel trots op het feit dat

iedereen binnen Apolloon alles

vrijwillig doet. Nog nooit heeft

iemand hier een frank ver-

diend: noch de spelers, noch het

bestuur. Dat is, met uitzondering

van die buitenlanders halfweg de

jaren tachtig, altijd zo geweest”,

besluit Karl Laverge.

“De boerkes van caféploeg

Apolloonwerden onderschat”

STICHTERS GEERT BOSSUYT EN

JEAN-PAUL VERSCHELDE BLIKKEN TERUG

OP 40 JAAR APOLLOONKORTRIJK

KORTRIJK

q

Afgelopen zondag werd de laatste com-

petitiematch van 2016, die met 36-14 werd gewonnen,

door Apolloon aangewend om de apotheose te plaat-

sen voor de 40ste verjaardag van de handbalclub. Wij

blikken met de stichters Geert Bossuyt en Jean-Paul

Verschelde terug op 40 jaar handbal in Kortrijk.

De stichters Geert Bossuyt en Jean-Paul Verschelde

kregen de eer om de kaarsjes op de verjaardagstaart

van Apolloon Kortrijk uit te blazen. (Foto KDK)

“In het Sint-

Amandscollege

moesten we op de

speelplaats trainen.

Levensgevaarlijk”

GEERT BOSSUYT