Persoverzicht juli - augustus 2020

GAZETVANANTWERPEN 14 S TAD EN R AND MAANDAG 13 JULI 2020 S Wieeenmanmet ‘klakske’enblau- we stofjas verwacht, zit helemaal verkeerd.MichelDeClercqwasvroe- ger turnleerkracht in het lager on- derwijs en beoefende van zijn 17de nen om onderwijsgebouwen te beschermen is omdat ze ons iets vertellen over onze geschiedenis. Hetzijnherkenbarebakensdie la- tenzienwaarwe vandaankomen en wie we zijn. Ze maken op die manierdeeluitvanonzeVlaamse identiteit”, zegt minister Diepen- daele.Na het groene licht van de Vlaamse regering kunnen zes scholen starten met de werken aan hun beschermde gebouw. In Antwerpen gaat het om de Hoge- re Zeevaartschool (3.863.331,54 De ministers Diependaele en Weyts hebben groen licht gege- ven om verschillenderestauratie- werkenuittevoeren inbescherm- de school- en universiteitsgebou- wen. De totale investering bedraagt9.745.147euro. Vlaandereninvesteert9,7miljoen euroinde restauratievan onderwijsgebouwendie beschermdzijnalsmonument. DathebbendeVlaamseN-VA- ministersMatthiasDiependaele vanOnroerendErfgoedenBen WeytsvanOnderwijs bekendgemaakt. In Vlaanderen zijn 152 lagere of middelbare scholenen29univer- sitaire gebouwen beschermd. Tientallendaarvandoenvandaag dienst als schoolgebouw, terwijl ze oorspronkelijk een andere be- stemming hadden. De eerste school die beschermd werd, was het Jezuïetencollege in Halle in 1933. De voorlopig laatste was het provinciaalHandels-en Taal- instituut inGent. Ook Knechtjeshuis Duizenden jongeren en leer- krachten leren en werken dage- lijks inerfgoed.“Eenvanderede- Modernistisch gebouw wordt gerestaureerd Hogere Zeevaartschool krijgt 3,86 miljoen euro ANTWERPEN euro)enhetKnechtjeshuisvande Universiteit Antwerpen (703.908,17 euro). Van het mo- dernistische gebouw van de Ho- gere Zeevaartschool worden zo- wel de buitenkant als het interi- europgewaardeerd. (blg) De Hogere Zeevaartschool. FOTO KATRIJN VAN GIEL Michel De Clercq heeft eigenlijk niks met duiven,en toch hield hij 44 jaar lang de duivenuitslagen voor Gazet van Antwerpen bij. FOTO JAN VAN DER PERRE D it weekend bracht ik de Vlaamse feestdag in de buurt van Oudenburg door. Dat ik opteerde voor een West- Vlaams stadje en niet voor het Brabantse bastion Antwerpen, was toevallig. Mijn echtgenote had de dag voordien namelijk ik-mag-niet-zeggen-hoeveel kaarsjes uitgeblazen en dat werd zaterdag in de polderstreek gevierd. En dat is geen toeval: mijn schoonzus is – net zoals vrouwlief – geboren en getogen in Berchem, maar leerde later een ferme West-Vlaming (haar droom: een strandredder) kennen. Algauw werd besloten om naar het achterland van het zeetje te verhuizen. Daar trouwden ze, kochten een huis en hebben inmiddels twee kindjes op de teller staan. Sindsdien is schoonzus daar in Vlaanderenland heel gelukkig. Op één ding na, het culinaire aspect. Begrijp me niet verkeerd: in die contreien kan je uitstekend eten. Zo vond het verjaardagsfestijn van mijn echtgenote plaats in De Buzzestove in Eernegem, waar men waarschijnlijk de beste varkensribbetjes ter wereld serveert. Nee, het probleem lag hem bij de lokale bakkers, waar het aanbod naar Antwerpse normen blijkbaar eerder Spartaans is. En dus was het moment dat bakkerij Driessens in haar woonplaats Roksem de deuren opende een heuglijke dag. U moet weten dat Driessens tot een jaar geleden vlak om mijn hoek op de Turnhoutsebaan zijn uitvalsbasis had. Waarom hij besloot om van Borgerhout naar West-Vlaanderen te verhuizen, weet ik niet, maar mijn schoonzus kon niet contenter zijn. De Antwerpse bakker nam namelijk ook zijn worstenbroden, appelbollen en chocolade-crème koffiekoeken mee. Die eerste twee zijn daar volstrekt onbekend en die laatste een zeldzaam gegeven, dat alleen op zondag wordt gemaakt, als een soort pateeke. Vanzelfsprekend is schoonzus, die dat alles enorm had gemist, nu een vaste klant bij de West-Vlaamse reïncarnatie van bakkerij Driessens. En ze is lang niet de enige: “Bij de vorige bakker stond er bijlange niet zo veel volk aan te schuiven. Met name de worstenbroden zijn hier een echte ontdekking en heel populair.” Dat alles wordt verpakt in papieren zakken waar het adres in Borgerhout nog op staat. Alleen hun Antwerpse handjes, koekjes die nu dus ook in Oudenburg fel worden gesmaakt, hebben een eigen verpakking. Nooit gedacht dat de afgehakte hand van Antigoon via de Schelde zou doorbotsen tot het zeetje. Mischa Bludts Vlaamse handjes Handjesaan ’t zeetje. FOTO RR tot zijn 34ste handbal op nationaal niveau bij Sasja in Hobo- ken.Metdeduivenheefthijnooitge- speeld. Meteenookde redendat hij de handbalcompetitie – zijn eerste liefde–welblijftvolgenvoordeGa- zet, maar de duivenuitslagen niet meer gaat verzamelen om familiale redenen. Geenopvolger Voordeduivenmelkersuitdestads- rand, het Mechelse en de Waas die opdekorteafstandspelen,betekent ditdatzehunresultatennietmeerin de speciale online sportbijlage van Gazet van Antwerpen gaan aantref- DEURNE FOTO GETTY IMAGES Michel De Clercq (78) stopt na 44 jaar met het verzamelen van duivenuitslagen voor ‘Gazet van Antwerpen’ . Michel De Clerq Sportjournalist “Ik heb niks met duiven, maar heb veel sympathie voor de duiven- liefhebbers.” Meerdanveertigjaar– ruimde helftvanzijn leven– verzamelde MichelDeClercq(78)uitDeurne elkezondagplichtbewustdedui- venuitslagenvoor GazetvanAnt- werpen . Maardepenvandewit- penzwijgt,wantMichelstopter- mee.“Handbalblijf ikwel volgen”,zegtdemandieopval- lendgenoegzelfnooitduiven‘ge- molken’heeft. GAZETVANANTWERPEN 15 S TAD EN R AND MAANDAG 13 JULI 2020 S Nieuwbouw XL-studentenkamers met hoge afwerkingsgraad TopliggingaanEilandje,vlakbijallegrotecampussen (KdG,AP,UA,…)metmeerdan25.000potentiëlehuurders Onmiddellijkbeschikbaar Prijzenvanaf€179.000excl.btw,verhuurservicemogelijk LaatstevergundenieuwbouwkamersvóórAntwerpsebouwstop,conformallevoorschriften Bekijk het aanbod op www.campuseilandje.be of bel 03/284.33.33 Laatste investeringskans in dé studenten- buurt van Antwerpen Debeelden indeze advertentie zijn louter illustratiefennietbindend.TRIPLELIVING kan ingeengeval aansprakelijkgesteldworden voorde inhoud vandeze advertentie. Lossen van de duiven in Orleons. FOTO TOM PALMAERS Het lossen van de duiven. FOTOHOLLANDSEHOOGTE / LUUK VAN DER LEE FOTOGRAFIE fen, want voorlopig werdergeenopvolger gevondenvoorMichel. Alle langeaf- standsvluchten(fond)endekorteaf- standsvluchten uit de Kempen blij- venwelgecoverddoorzijncollega. “Ikbenin1975begonnenalssport- journalist voor handbal onder toen- maligsportchefMarcelVanBergen”, graaft Michel De Clercq in zijn ge- heugen.“WalterVertongenwastoen ‘debaasvoordeduifjes’bijdeGazet. Walter was trouwens zelf ook geen duivenmelker maar stond inhet on- derwijs.Ikgeloofdathijzelfsschool- directeur was. Een jaar of twee na mijnstartvroegWalterofikmeedui- venuitslagenwouverzamelen.” Het einde van rustige zondagen voor Michel, want de eerste duiven konden vallen om half één en de laatste om zeven uur. “In het begin warenwij nogmet eenbataljonvan een zestal medewerkers die de dui- venuitslagennoteerden.Wijwerkten oppapierenstrookjeswaaropwijon- der meer de naamvan de eigenaar, degemeente,de tijd,desnelheid,de categoriezoalsoude, jaarseof jonge endeduifnoteerden.Laterstuurden de verschillende duivenbonden zelf de uitslagen per mail binnen, die ik dan op de redactie in Linkeroever gingintikken.Dewinnaarendelaat- steduifverschenenindekrant.” DeSnelsteDuif De Clercq zag het aantal duiven- melkersenbondensmelten. “Alver- baasikmijernogsteedsoverhoeveel duivenerwelopwedstrijdenworden meegegeven.” Voorhetgeldmoet jegeensportuit- slagenopzondag intikken. Wat was zijn drijfveer? “De dankbaarheid. Ik heb altijd veel sympathie voor dui- venliefhebbersgekoesterd.DeGazet organiseerdevroegereensoortwed- strijdíndewedstrijd, DeSnelsteDuif , KRISTINMATTHYSSEN waarbij ikeenbekermochtgaanuit- reiken aan de winnaar en dertig lij- nen mocht schrijven. Ik kreeg dan ook een fotograaf mee. Dan gingen wijnaardatduivenlokaal–indietijd meestal eencafé–waardewinnaar enhetbestuurmetkoffieentaartza- ten te wachten. De duivenmelker kleedde zich voor de foto altijd op zijn zondags op. Voor die mensen wasdatechtbelangrijkommet foto in de krant te verschijnen. Ik herin- ner me dat ik één keer naar een ge- loof ikBrasschaatsewinnaar van De Snelste Duif trok. Toen ik vertrok, stak hij mij gauw twee briefjes van 100 frank toe. Zo dankbaar waren dieduivenmelkers!” Vangriepkanjenoggenezen Micheldeedechtwelmoeiteomer eenmooierubriekvantemaken.On- danksdatdewinnaarsvan DeSnelste Duif vaakhetzelfdevertelden,gafhij er steevast een twist aan. Zovinden we in ons archief uit 2005 de titel Van griep kan je nog genezen boven een artikel over winnaar Guy Van Gestel die de duivenmicrobe maar niet kwijtraakte. “Hoe maniakaal ook soms: het waren een voor een sympathieke mensen. Op de duur kwamen ook die dopingverhalen. Maarikhebnooitgeloofddatduiven gedrogeerd worden, wel gedrup- peld,maardat is ietsanders.” Constateurs,hetweduwnaarschap: hoe ondergedompeld Michel ook in de soep raakte, zelf kreeg hij nooit goestingomeenseenwitpentegaan lappen. Naar familievakanties in Zuid-Frankrijk nam hij zijn laptop meeomduivenuitslagenvanNoyon en Quiévrain door te sturen. “Eén keer heb ik de voorpagina gehaald, meteenduifdiemeerdan200kilo- meterperuurhadgevlogen.Dewed- strijdwas met de ideale rugwinden weersomstandigheden verlopen. De snelheid van een postduif is op zijn top circa 120 à 130 kilometer per uur. Die prestatie was dus fenome- naal!”, zegt ‘midc’, zoalsdekranten- initialenvanMichelDeClercqwaren enzullenblijvenvoorhethandbal. De pen van de witpen zwijgt