Persoverzicht april 2021

sport WOENSDAG 7 APRIL 2021 hbvl.be s12 Hoe zit het met jouw handbal- kwaliteiten, Sander? Sander: “Euh, geen flauw idee. Ik heb het nooit geprobeerd. En daar heb ik wel wat spijt van, want ik vind het geweldig als ik naar Joris ga kijken.” Joris: “Ik denk dat je goed je plan zou trekken als handballer. De slagen uit het tennis komen van pas, de soepele schouders ook.” Sander: “Ik verkies toch een zacht tennisballetje boven zo’n plakkerige bal met hars. En ik heb ook liever wat afstand tussen elkaar, want het kan er in het handbal best ruig aan toe gaan.” Joris: “Klopt. Ik heb vaak blau- we plekken. Handbal is een stevi- ge, maar wel faire sport.” Corona heeft jullie seizoenen serieus overhoop gegooid? Joris: “Dat kan je wel zeggen. Ik heb nu net hervat bij Bevo. Maar daarvoor heb ik met Tongeren welgeteld één voorbereidings- wedstrijd gespeeld. Dat was al- les.” Sander: “Wij hebben in 2020 ook een half jaar stil gelegen, maar daarna is alles gelukkig weer op gang gekomen. Nu is het een sei- zoen zoals voorheen, alleen on- der heel andere omstandigheden. Veel coronatests, geen publiek, opgesloten zitten in je hotel... Niet goed voor de mentale ge- zondheid. Maar soit, we mogen tenminste weer tennissen.” Een opluchting zeker, want jij bent fulltime prof? schappen van je broer die je zelf graag zou hebben? Sander: “Ik zou doodgraag de zelfdiscipline van Joris hebben. Handbal heeft bijna een heel sei- zoen stilgelegen, maar Joris heeft iedere dag intensief getraind. Dat zou ik niet kunnen.” Joris: “Ik vind het knap hoe San- der met de druk omgaat. Hij be- waart altijd zijn kalmte, ook wan- neer het minder gaat in een wed- strijd. Binnenin kookt het misschien, maar hij toont dat niet aan de tegenstander. Dat moet ik nog leren.” Sander staat deze zomer op de Spelen in Tokio. Iets wat voor jou als handballer onbereikbaar is met België. Hoe fel steekt dat? Joris: “Tja, dat is nu eenmaal de realiteit. Inmijn sport gaat het me inderdaad niet lukken. Maar mis- schien kan ik er wel in de functie van kinesist ooit geraken.” Sander: “Ik heb Joris alvast op de long list van het BOIC gezet. Wie weet mag hij met met mij mee. Dat zou superhandig zijn, zo’n privé- kinesist.” Sander: “Absoluut. We zijn nog maar een paar seizoenen op het ATP-niveau actief. Dit zijn onze topjaren. En net dan komt die co- rona. Gelukkig hebben wij onze levensstijl niet aangepast sinds we goed zijn beginnen spelen. We hebben dus een buffertje. Pro- bleemis dat, naast de grand slams, het prijzengeld in de meeste toer- nooien met 80 procent gekelderd is, omdat de organisatoren geen inkomsten van het publiek heb- ben. Wij hebben dit jaar het toer- nooi van Singapore gewonnen. Met het prijzengeldhebbenwe net onze onkosten kunnen betalen.” Joris: “Ik kan gelukkig terugval- len op mijn job als kinesist. Al hoop ik ooit toch ook de kans te krijgen om het als prof, in Frank- rijk of Duitsland, te proberen. Je moet ambitie tonen hé.” Sander: “Klopt. Joran en ikwillen ook steeds verder geraken. Zeker in de grand slams. We hebben op de US Open al de kwartfinale ge- haald. Daar willen we graag een gewoonte van maken.” Zijn er op sportief vlak eigen- “Als handballer geraak ik nooit op de Spelen. Maar misschien wel als kinesist. Hopelijk met Sander” Joris Gillé “Ongeslagen status in dubbel” D e Hasseltse broers Gillé samenbrengen, het is niet zo evident. Tennisser Sander - nummer 39 van de wereld in het dubbel- spel, aan de zijde van Joran Vlie- gen - vertoeft 35 à 40 weken per jaar in het buitenland. Boven- dien heeft hij een kleine maand geleden het ouderlijk huis verla- ten om te gaan samenwonen met vriendin Emma. “Ik ben dus al- leen achtergebleven thuis, want onze zus Katrien is vorig jaar al verhuisd”, vertelt Joris, de hand- baller. “Nu ja, ik klaag niet. Dit is een tophotel. En ik moet me niet verplaatsen voor mijn job, want ik werk hier in de kinesis- tenpraktijk van mijn mama. Mijn vriendin ook overigens. Ik mag dus samenwerken met de twee belangrijkste vrouwen in mijn leven.” Sander, nog maar enkele dagen terug van Miami, heeft de kof- fers alweer klaar staan om naar Marbella te vertrekken. Joris is sinds kort ook in het - weliswaar minder verre en minder exoti- sche - buitenland aan de slag. Hij ruilde Tongeren midden maart in voor het Nederlandse Bevo, waarmee hij nu nog jacht maakt op de Nederlandse titel. Was het in jullie jeugd al snel duidelijk dat jullie top zouden worden in jullie sport? Sander: “Totaal niet. We hebben als kind verschillende sporten ge- daan. Op een bepaald moment combineerde ik voetbal, zwem- men, tennis en turnen. Ik deed dat allemaal even graag. Uitein- delijk heb ik dan toch maar voor tennis gekozen. Ik was nochtans geen topper in de jeugd. Ik ben pas doorgebroken op mijn 21ste, na mijn studies in Amerika.” Joris: “Ik heb vroeger ook geten- nist. Ik kon aardig uit de voeten, maar haalde niet het niveau van Sander. Spijtig, want ik woumijn grote broer - in alles wat we deden - verslaan. Ik heb me ook even aan voetbal gewaagd, maar dat was een regelrechte ramp. Pas toen mama met handbal op de proppen kwam, had ik mijn roe- ping gevonden. Met de handen was ik een stuk beter dan met de voeten.” Sander: “Joris kan vrij goed ten- nissen, hoor. Een jaar of zes gele- den hebben we samen gedubbeld in Tessenderlo. In een open reeks, tegen veel A- en B-spelers. Zware tegenstand dus, maar we wonnen dat toernooi toch niet, zeker.” Joris: “Onze eerste enmeteen ook laatste titel samen. Er is geen ver- volg aan gebreid. Nu kunnen we tenminste zeggen dat we altijd on- geslagen zijn gebleven (lacht) .” Sander Gillé (r): “Joris kan véél beter tennissen dan ik handballen.” FOTO LUC DAELEMANS In de reeks Bloedband gaan we op zoek naar (top)sporters binnen een en hetzelfde gezin. Maar dan wel over verschillende sporttakken heen. Vandaag de Hasseltse broers Sander (30) en Joris (24) Gillé. Oftewel tennis meets handbal. BLOEDBAND JORIS EN SANDER GILLÉ Jürgen Schrooten en Ivo Kwanten