Handbal Xtra - 56

W ij hopen dat de 37-jarige Tongeraar Dries Boulet weet waaraan hij begint als de nieuwe secretaris-generaal van de Vlaam- se Handbalvereniging (VHV). Op amper enkele jaren tijd werd zijn functie immers opgepikt door Anne Louis , Tina Muyllaert, Patrick De Mot en Patrick Boes. Maar om diverse redenen moesten ze allen de job achter zich laten. Geen kattenpis dus voor de ex-speler van Tongeren, de ex-trainer bij Ton- geren en zelfs de T2 van de Young Red Wolves. Aan ervaring alleszins geen tekort. Je stapte opnieuw bij het VHV binnen op een bijzonder moeilijk moment: midden in de Co- rona-crisis, waarin het niet duidelijk was of er nu al dan niet nog kon gespeeld worden. Niet alleen bij de jongeren tot 12 jaar, maar ook in alle nationale of provinciale reeksen, in de BENE-League en zelfs met de nation- ale ploegen. Dries Boulet: “Het was meteen na mijn opstart vooral een moeilijke beslissing om ons af te melden voor de Red Wolves. Maar uiteindelijk hebben we met de KBHB in overleg met de topclubs dan toch beslist om een com- petitieformule uit te dokteren. Daar zijn heel veel vergaderingen aan te pas gekomen. Het was allerminst een rustige ‘inrijperiode’. In dezelfde periode verhuisde de VHV ook nog eens van Lummen naar Zelem.” Even terug naar jouw begin in het handbal. Nooit een andere sport beoefend? “Nee. En ik ben ook steeds bij Tongeren HC ge- bleven. Ik kwam bij de club toen ik 10, 11 jaar werd. Dat kwam ook wel omdat ons ouderlijk huis rechtover het TIO lag, waar de club trainde. En op zekere dag vroeg speelkameraad Bram Peeters me of ik niet even binnen kwam kijken hoe het eraan toe ging in het handbal. Dat bev- iel me wel. Ik kwam er onder de indruk van de kracht van het handbal, maar ook van het feit dat er binnen het team een goede groepsgeest heerste. Dat was een luxe. Prestaties kwamen niet op de eerste plaats, iedereen kwam er aan bod, we werden goed opgevangen en toen ik 18 jaar was, werd ik geselecteerd voor de eerste ploeg.” Maar er kwam snel een einde aan die hand- balcarrière? “Inderdaad. Ik geraakte geblesseerd en dus verzeilde ik op een lager spelniveau. Boven- dien was ik in Leuven gestart met mijn sport- studies. Maar ach, eigenlijk had ik niet de ideale lichaamsbouw. Ik was goed als een linkshandi- ge, snelle hoekspeler, maar meer niet. Bless- ures alom: de enkels, de schouder, de knie… niks werd me bespaard. (lacht) Het diploma werd ook belangrijk… “In Leuven behaalde ik wel mijn ‘bachelor’-di- ploma in sport en bewegingsleer, maar mijn studies sportmanagement aan het Vlekho in Brussel betekenden eigenlijk nog meer voor mij. Een ruimer blikveld als het ware. Een bredere kijk over allerlei sporten, maar de passie voor het handbal is gebleven. Mijn oudste twee kin- D r i e s B o u l e t : “ De visie van Sportoase is de visie van de toekomst ” Trouwens niet alleen op handbalgebied. Op zijn 24e ste trad hij bij de VHV in dienst als competitiemanager. Lat- er kreeg hij als technisch directeur de verantwoordelijkheid over de nationale ploegen. Zes jaar later stapte hij over naar de privé. Daar werd hij gedurende zeven jaar de verantwoordelijke voor de goede werking van Sportoase Tongeren en Lanaken, terwijl hij in zijn vrije tijd ook nog jeugdcoördinator werd bij Pentagoon Kortessem. Daarnaast stichtte Dries Boulet samen met zijn charmante vrouw een huisgezin met liefst vier schattige kinderen.