Handbal Xtra 55

roet in het eten. In maart werd een lockdown afge- kondigd en was er van handbal plots geen sprake meer. Kevin Jacobs zal zich zijn entree als hoofd- coach van de Hobokense traditieclub wel ànders hebben voorgesteld. ‘Da’s een understatement,’ antwoordt de 36-jarige docent wetenschappelijke vakken aan de stedeli- jke topsportschool Antwerpen. ‘Wie had deze uitzonderlijke crisis een jaar geleden kunnen voor- spellen? Maar goed, het is voor iedereen, voor alle lagen van de maatschappij een kwestie van ermee te leren leven. Maar dat ik mijn eerste jaar als T1 ànders had voorgesteld is nogal evident. ‘ Na een aarzelende competitiestart deden nieuwe, strenge beperkingen vanwege de overheid het handbalseizoen ontsporen. Omwille van de pub- lieke gezondheid werd sporten beperkt en contact- sporten werden compleet aan banden gelegd. Kevin Jacobs: ’Onze voorbereiding viel meteen in het water. We konden geen stage organiseren, iets wat toch altijd een meerwaarde is voor het team. Er komen immers nieuwe spelers bij, jongens die je moet leren kennen, en daar is zo’n lange train- ingsweek ideaal voor. Dus, onze voorbereiding was al om te beginnen een maat voor niets. Daar- na nam de competitie een valse start en vielen de trainingen stil. HOE MOEILIJK HET IS OM DE JONGENS GEMOTIVEERD TE HOUDEN? Niet simpel hé, dat is improviseren en creatief omgaan met trainingsmogelijkheden. Ik stuur de spelers elke week een trainingsschema dat ze moeten volgen, verder doen ze ook looptraining en fitness. Inderdaad, dat is niet altijd controleerbaar. Maar ik houd zeer nauw contact met de jongens, telefonisch of via een videogesprek. Voor de spe- lers is het evenmin makkelijk hoor, de motivatie vasthouden is geen eenvoudige oefening. Maar voor het leeuwendeel lukt het wel. Het is inderdaad een oefening in zelfdiscipline. Het is ook overwegend trainen zonder bal, weinig handbaltechnisch dus. Maar die gasten willen met een bal trainen hé. Daarom heb het idee van een online-training gelanceerd, waarbij we ook de jeu- gd kunnen betrekken. Maar dat is dan weer een agendakwestie. Iedereen moet op datzelfde mo- ment vrij zijn om te kunnen deelnemen. Ik blijf zo- eken naar oplossingen om de spelers aan de club te binden. Want het groepsgevoel, de collectivite- it, is misschien wel het grootste probleem. Maar zoals je weet, elk nadeel heeft zijn voordeel. Zo leren die overwegend jonge spelers zichzelf ding- en opleggen.’ In eerste nationale moest Sasja de ambities bijsturen en de focus volledig op jeugdig talent richten. Maar hoe kun je in deze crisistijd die talentrijke jongeren tegen uitstroom beschermen? ‘Ik herhaal, zoveel mogelijk contact met ze houden is essentieel’, weet Kevin Jacobs. ‘Voordeel is dat het stuk voor stuk jonge spelers zijn die nog een enorme handbalhonger tonen. Die willen koste wat het kost spélen, die kijken reikhalzend uit naar competitie. Maar hoe langer dat uitstel duurt, hoe groter het gevaar dat die honger afneemt. Spelers hebben perspectief nodig hé, je kunt ze niet met peanuts tevredenstellen. De herstart werd nu weer beloofd voor januari, wat ik ten zeerste betwijfel. Als ik daarna moet zeggen: jongens, het wordt februari, misschien wel maart, … dan is de ont- goocheling groot hé. Inderdaad, de coach is een therapeut geworden.’ Sasja evolueerde laatste jaren van een traditieclub eerder naar een opleidingsclub. De degradatie uit de BENE-League had zijn prijs. Enkele toptalenten verlieten de club om elders, op hoger niveau hun handbalcarrière verder te zetten. Intussen staat in eerste nationale een nieuwe generatie talenten klaar. Ambieert de Hobokense club opnieuw de top? Kevin Jacobs: ’Absoluut. Maar wel op termijn. We hebben met de technische staf een meerjaren- project opgestart dat ons misschien over drie jaar opnieuw in de BENE-League kan brengen. Mo- menteel moeten we roeien met de riemen die we hebben. We hebben een achterstand tegenover andere clubs, zowel sportief als financieel. Dat wordt dus een serieuze inhaalbeweging. Voor jonge gasten is het altijd verleidelijk om naar een club te gaan die hun financieel meer perspectieven biedt. Maar het is alleszins de bedoeling op termijn terug in de BNL te spelen en daar een constante te worden. Dat proces vraagt echter tijd, geduld en zwaar investeren in trainingsarbeid. We heb- ben het talent, maar je moet die groep bij elkaar kunnen houden. Gelukkig zijn het jongens met een groot engagement.’ TOT SLOT: VALT DIT SEIZOEN NOG TE REDDEN? ‘Moeilijk. Ik denk dat we de volgende zes maanden, van januari tot juni, moeten benutten als voorbereiding op volgend seizoen,’ besluit Kevin Jacobs. ‘Want er staat ons nog een zeer onevenwichtige, zeg maar onvoorspelbare peri- ode te wachten. Wedstrijden spelen als we kun- nen, en als het toegelaten wordt. Maar voor een reguliere competitie vrees ik ten zeerste. Ik hoop op een normale competitie in september, mogelijk oktober, wanneer de crisis is overgewaaid en een betrouwbaar vaccin de gemoederen kan bedaren.’ Cois Van Aelst